Voxwell Design

Deprem önüne geçemediğimiz jeolojik bir durum olup  insan hayatını derinden etkileyen  doğal afetlerinden biridir.Yapısal yıkım etkilerinin yanı sıra psikolojik etkilerininde insan hayatını  derinden sarstığı aşikardır. Deprem sonrası öncelik  olarak , yaşam kurtarılması , fiziksel yaralanan insanların tedavileri , evsiz kalan insanlara barınak sağlanması gibi çalışmalar yapılır. Söz konusu bu çalışmalar kadar ,  psikolojik tarafıda beraberinde gelen ve tedavi süresi oldukça uzun olan  bir durumdur ve öncelik her ne kadar fiziksel olsada, işin psikolojik tarafı genelde zamana bırakılarak sonuçlanmaktadır. İnsanların büyük bir bölümü genel olarak deprem öncesi hayatlarında böyle bir travma ile karşılaşmadıkları için , dünyayı güvenilir bir yer olarak görüp ,yakınlarındaki insanların aniden ölebileceğini düşünmezler.(Bu güven ve inanç hissi hayat içerisinde yavaş yavaş oluştuğu için ) aniden ortaya çıkan trajik değişime aynı hızla uyum sağlayabilmek insan psikolojisi için çok zor bir durumdur.Geçmiş dönemlerde ve günümüzde yaşanan tüm depremlerde, çok sayıda can ve mal kaybının yanı sıra, yaşanan olayın psikolojik hasarı  çok daha fazladır. Bu psikolojik hasarın getirdiği sorunların en başında , ölüm korkusu , enkaz altında kalma hissi , kaygı , panik , olanlara inanamama ,çaresizlik, korku, uykusuzluk vs. Çocuklarda ise genel  olarak oynadıkları oyunlara deprem temasını  eklemek , rüyalarında kabus görmek, agresif davranışlar ,  yalnız kalma isteği yada yalnız kalamama isteği ,  şımarıkça hareketlerde bulunma durumu görülmektedir. Kişi devamlı depremi düşünmekle kalmayıp sürekli deprem haberleri dinleyip, sallanma duygusu hisseder ve uzun süre kapalı alanlara girmek istemez. Sonrasında ise yaşanan bu zorlu sürecin, yaşamın anlam ve önemine yaptığı etkiyle başedebilme sorunu ile başa çıkmaya çalışır.. Yakınlarımızla (anne – baba – çocuk – eş vs. ) yaşadığımız paylaşımlar , anılar ve aniden oluşan kayıpla ilgili gerçeklik, insan bilincini altüst edecek derecede bir duygu durumu ortaya çıkarır. Bu duygu durumu ile başa çıkabilmek o kadar kolay olmamakla beraber ciddi travmalara dahi neden olabilir. Buna psikolojide stres bozukluğu denmektedir. Peki bizler bu stres bozukluğunun üstesinden gelebilirmiyiz ?  bir gözatalım.. Bu gibi olaylarda kafasınızı meşgul edecek yada fiziksel olarak herhangi bir işle uğraşamayacağınız , tükenmişlik duygusunu derinden hissedeceğiniz bir dönemde olmanızdan dolayı kendinizi ne kadar çok  dinlenmeye alırsanız bir  o kadar daha  iyi hissedeceksinizdir.         Keder ve üzüntü tabiki yaşanmalı. Bununla beraber olayın vahametinin farkında olup bu durumu anlamlandırmak ve neden bu kadar yıkıcı yaşadığımızı sorgulayıp sonraki hayatınız için çözümler yaratmak   Onlara bunu,  Allah bizi cezalandırdı diye değilde, (bazı aileler böylede tanımlayabiliyor ) yer kabuğuda oluşan kırılmadan dolayı oluşan doğal bir sarsıntı olduğunu, biz insanların ise bu doğal olay karşısında tedbir alabilmek için neler yapabileceğini ve kendilerini  nasıl geliştirebileceklerini , büyüdüklerinde seçtikleri mesleği en iyi nasıl  yerine getirmeleri gerektiğini anlayabilecekleri bir şekilde anlatabiliriz.             Çalışıyorsanız eğer, elinizden geldiği kadar işinize odaklanmanız , çalışmıyor iseniz kafanızı meşgul              edebileceğimiz işler yaratabiliriz. Örneğin ; kitap okumak gibi. Yapılan araştırmalar, gönüllü işler yapan insanların yapmayanlara göre daha mutlu olma eğiliminde olduğunu doğruluyor. Çoğumuz, bir iyilik yaptıktan sonra sıcak ve yoğun duygular hissediyoruz.         Hayat yakın dostlarımızla güzel. Yine bir araştırma sonuçlarına göre size iyi gelecek yakınınız yada     arkadaşlarınız, beynimizi güçlendirerek  , psikolojik ve fiziksel sağlığınızı da  olumlu etkiler bırakmaktadır. Bu süreçte çocuklarınızı ve kendinizi, depremle ilgili görüntülere maruz kalmakta sınırlayın. Günde 10 kez sosyal medyayı kontrol ediyorsanız 8-5-3-1 şeklinde kademeli olarak azaltın. Bu olay bana ne öğretti. Nelere dikkat etmeliyim? Uzun ve kısa vadede neler yapabilirim önlem almak adına..gibi sorular sorabilirsiniz  kendinize.  Yaşadığınız iyi yada kötü günleri yazıya dökmek duygu boşalımı açısından insan psikolojisine bir çok faydası olduğu bilinmektedir. Kaygılarınızı azaltmanıza, hafızanızın güçlenmesine faydalı olacağı gibi , en önemliside bu zor günlerde duygularınızı çözmeniz ve neler yaşadığınızla ilgili olayları  daha sağlıklı düşünmenize yardımcı olacaktır. Bu süreçte yaşadığınız sorunlar bir aydan fazla devam ediyorsa ve zaman geçtikte kendinizi daha da kötü hissediyorsanız  (deprem anında yaşanan görüntüler sürekli  gözünüzün önüne gelmeye devam ediyorsa ) profesyonel  destek almanız çok daha iyi olacaktır.  Bu destek alma konusunun güçsüz olmanızla ilgisinin olmadığını, tam aksine büyük bir olay yaşadığınızı ve ciddi kayıplarınızın olduğunu göz önünde bulundurabilirsiniz. Güçlülük göstergenizi, bu olayın sorumluluğunu alarak, ne gerekiyorsa bu konuda imkanlar dahilinde gösterebilirsiniz. Özet olarak deprem , insanı mal ve can unsurunda  tehdit eden çok önemli bir unutulmamış ,unutkanlığımızdır. Ciddi derecede psikolojik , hayata intibak (uyum ) ve performans problemleri yaratmaktadır. Deprem ülkesi olduğumuz bilincine varıp ,insanlarımızın bilinçlendirilmesi, fiziksel ve psikolojik olarak önce kendinize ve sonrasında  yakınlarınıza, yardım konusunda eğitilmeleri ve profesyonel destek olanaklarının artırılmasına destek olmak , toplum sağlığı açısından, en az yapıların imarı kadar önemlidir…. YASEMİN KILGI 21 MART 2023 SALI

Potansiyel kelimesi, gizli kalmış, henüz açığa çıkmamış, kullanmaya hazır güç, yetenek demek sözlük anlamıyla. Büyük işler yapmaya başlamadan hemen önceki anda sahip olduğumuz, harekete geçirmediğimiz güç. Doğru ve zamanında kullanılırsa, farklı alanlarda harikalar yaratabileceğimiz bu güç her insanda mevcut aslında. Ancak bazen sahip olduğumuz potansiyeli çeşitli ve kendimize göre haklı nedenlerle kullanmayız, kullanmak istemeyiz.  Her zaman bahanelerimiz vardır.  Fırsat bulamayız.  Bazen nasıl olduğunu anlayamadığımız bir şekilde, ortaya çıkacak olduğu varsayılan faydayı ölçüp, potansiyelimizi kullanmaya değer bir durum olmadığını söyleriz kendimize, içten içe. Sonra, potansiyelini kullanabilen azınlığın, her anlamda farklılaştığını, geliştiğini, yükseldiğini ve zenginleştiğini görürüz.  Bu durumu, bizde olmayan, göreceli olarak kötü sayılabilecek, yağcılık, adam kayırma, şans gibi faktörlere bağlama hali başlar. Potansiyelimizi kullansak da bu avantajlara sahip olmadığımız için bizdeki potansiyelin işe yaramayacağını düşünürüz.  Tüm bu düşüncelerimizde kısmen haklı olabiliriz.  Ama esas mesele, potansiyeli kullanmak üzere aksiyon almamamızın sebebinin bunlar olmamasıdır. Mesela olduğunu varsaydığımız potansiyele inanmıyor olabiliriz, potansiyeli kullanıp başarısız olmaktan korkuyor olabiliriz, şikâyet etsek de olmak istemediğimiz bu mevcut durum, hareket etmemizi gerektirecek kadar rahatsızlık vermiyor olabilir bize. Mevcut durum, güvenlidir, yeni şeyler öğrenmek gerekmez, meydan okuma yoktur, kaybetmek yoktur, sınırları zorlamak ve çatışma yoktur.  Yetinebilenler için güzel bir yerdir yani. Yıllar geçtikçe geldiğimiz yere bakar ve nerde olduğumuz anlamak için, kendimizi başkaları ile karşılaştırırız. Öğretiler ve inançlar böyle bir karşılaştırmayı yapmamamızı veya kendimizden kötü durumda olanlarla yapmamızı öğütler, ama biz yine de karşılaştırırız. Bazen bu öğüde uyar “olsun buna da şükür “deriz. Uzun sürmez. Küçücük bir şey olur, karşılaştırma sistemi tekrar çalışmaya başlar ve geçmişi sorgularız. Neden yaptım?  Neden yapmadım?  Nerede hata yaptım? Sonra bu sorularla gelen kendini yıpratma süreci başlar. İşte bu keşke dönemi bir hayli yıpratır insanı. Bu nahoş halin sebebi potansiyeli daha iyi kullanabilirdik ama boşa gitti hissidir.     Tabi ki herkes bu durumu yaşayacak diye bir kural yok, ancak büyük çoğunluk hayatının bir döneminde bu durumla yüzleşir. Bu yüzleşme farkına varabilen için oldukça verimli ve üretken bir sürecin başlangıcı olabilir.  80 yaşında üniversite bitirenler, birdenbire çok iyi kazandığı işini bırakıp aşkla yapacağı işler bulanlar bu durumu anlatan güzel örneklerdir.  Kimi insanlar bu değişimi kendi başına gerçekleştirme yeteneğine sahiptirler.  Kimileri yaşadıkları bir travma sonucu değiştirirler. Kimileri de karar verdikten sonra arkadaşlarından, yakınlarından bazen de profesyonellerden destek alırlar.   Hangi yöntem ile olursa olsun potansiyeli iyi değerlendirdiğini bilmek insana iyi gelir. Öner OKLAN Koç-Eğitmen / 01.03.2022

Son zamanlarda, teknolojinin de katkısıyla, bilgi alışverişinin ve dönüşümün giderek hızlandığı birdönemden geçmekteyiz. Zaman, gözle görülebilir şekilde, daha hızlı akıyor. Tüm platformlarda konuşulurve tartışılır hale gelen dijital dönüşüm, yapay zeka ve robotlar, meta verse, sanayi 5.0 gibi pek çokkavram hızlı bir şekilde tarihin akışına etki etmeye başlamış durumda. Öte yandan, artan göç dalgaları,pandemi, biyolojik savaş, siber savaş ve iklim değişikliği gibi tehditler kırılganlığı arttırmaya; ekonomik vesiyasi dalgalanmalar istikrarsızlığa yol açmakta. Bu şartlar altında, insanlar, çalışanlar, işverenler,organizasyonlar, kontrolleri dışında olumlu ve olumsuz değişkenlerle dolu bir dünyada sürdürülebilir birgelecek inşa etmeye çabalamakta. Bu kırılgan ve belirsizliklerle dolu dünyada, hayatı yönetmek, başarılıve istikrarlı olarak devam edebilmek ve olumsuzlukları avantajlara çevirme becerisi geliştirmek çokönemli. Kişilerin psikolojik dayanıklılık, duygusal çeviklik ve zihinsel esneklik beceri seviyeleri bu değişimene kadar ayak uydurabileceğini göstermekte.Kişiler sürdürülebilir mutluluk hali beklentisinde. İş hayatında bu bireyler, iş yaşam dengesinisağlayabildiği anlam bulabildiği iş tatmini yaşadıkları işlerde çalışmak isteğindeler. Organizasyonlarınhedefi ise, az çıktı ile, fazla girdi elde etmek ve sürdürülebilir yüksek performans gösteren ve kurumlarınabağlı çalışanlara sahip olmak. Tüm buna ek olarak, organizasyonlar, güçlü liderlerin önderliğinde, kendikendini motive eden çalışanların bulunduğu yüksek performanslı takımlar ile VUCA dünyasındasürdürülebilir başarıda örgütler yaratmak istemekte. Bu nedenle, organizasyonlar, çalışanların tatmininidış motive kaynaklarına ihtiyaç duymadan sağlamak ve yüksek performans takımları oluşturmak için yeniyaratıcı yollar aramakta. Tüm bu artan beklenti ve ihtiyacı tek başına karşılamak ve çözüm bulmak, hızlaakan hayatın içerisinde hem iş insanları hem organizasyonlar için oldukça karmaşık bir hal almışdurumda.Pandemi ile birlikte çalışanların mevcut iş yapış şekli ve çalışma sisteminin değişiminin ardından,bazı organizasyonlar başarılı bir şekilde süreci yönetirken, bazıları ise önce izleyici olarak kalıp başarılıolan stratejileri örnek almayı tercih etmekte. Bu süreçlerin ardından, doğal olarak, iş hayatına etkilerinihenüz hissetmeye başladığımız bazı akımlar doğmuş durumda. Bunlardan birisi de ‘YOLO’ (You OnlyLive Once), Yani ‘sadece bir kez yaşıyorsun!’ Pandemi sürecinde tasarruf yapmış ve tükenmişliksendromuna girmiş bazı çalışanlar istikrarlı işlerini bırakıyor. YOLO insanlarının ‘her şeyi bırakıp gitme’hayali kuranlardan farkı ise, işlerini yapmaya devam etmeyi istemeleri ve sadece y , z jenerasyonları değile her yaş grubundan olmaları. Bu akım, kendilerine ait olmayan işlerde çalışanların ‘başarı’ için ödedikleribedeli fark edip hayat çizgilerini radikal bir şekilde değiştirmelerini temsil ediyor. Pandemi henüzbitmedi ve milyonlarca kişi hala işten çıkartılıyor. Tabi ki herkes rüzgara karşı yürümeyi göze alamaz.Ancak finansal destekleri ve talep edilen becerilere sahip artan sayıda çalışanlar, geçmişin korku vekaygısı, yerini yeni bir tür profesyonel korkusuzluğa bırakıyor.Bu korkusuzluk nereden geliyor?Bunun akımın oluşmasının altında yatan pek çok neden var. Pandemide büyük pencereden hayatımızabakma fırsatımız oldu. Bu bakış farkındalıklar yaşatmış olabilir. İşinizi seviyorsunuz ama size dayatılan ‘işyapma şekline’ inanmıyorsunuz, çalıştığınız yerle aynı değerleri paylaşmıyorsunuz veya farklı bir yaşamamacı arıyorsunuz… Çalışmaya, üretmeye devam etmek isteniyor ancak bunun altında iş yaşamdengesini sağlayarak, kendi sınırları, değerleri, öncelikleri ve ritmi ile çalışama isteği de yatıyor. Unvanve iyi bir maaşın güvencesine karşın, anlam bulduğumuz, değerlerimiz ve yaşam amaçlarımız ile örtüşenbir iş yaşamımızda sürdürülebilir mutluluk ve memnuniyet halimize daha çok katkı sağlayabilir sanki değilmi?Çünkü sadece bir kez yaşıyoruz!Microsoft’un bu yıl yaptığı bir araştırmaya göre ABD’de beyaz yakalıların %40’ı mevcut işlerindenayrılmayı düşünüyor. YOLO’cuların yetenekli çalışanlardan ve uzmanlardan oluşması ise kurumlaraçısından kırmızı alarm olarak görülüyor. Hatta geçtiğimiz ay NY Times’ın bu konuda bir analiz yaptı vemakale yayınladı.Peki, bundan sonra değişimi yönetmek için bu süreçte organizasyonlar ve liderler neler yapabilir?Organizasyonlar ve liderler sürdürülebilir yüksek performans, çalışan tatmin, aidiyeti ve bağlılığınısağlamak için farklı bir sisteme, yeni bir örgüt kültürüne ihtiyaç duymakta. Dolayısıyla koçluğun rolü bunoktada devreye girmekte. Artan beklentileri ve değişimi yönetmek için koçluğa olan ihtiyaç artmışdurumda. 2021 yılında yayınlamış olduğum ‘Yönetsel koçluk davranışının, çalışan performansınaetkisinde, çalışan tatmininin aracı etkisi konulu tezimde, orta ve büyük ölçekli şirketler üzerin yapılanaraştırmanın sonucunda iş yerlerinde sadece yönetsel koçluk davranışlarının kullanılması çalışanların iştatminini %42,4 artırdığını ortaya koymaktadır. Buda çok önemli bir durumu işaret etmekte.Organizasyonlar gelişim ve değişim yolculuğuna çıkarak, yeni bir örgüt kültürü yaratmaya kararverdiklerinde, koçluk ile evrilebilir, iş yapış şekillerini dönüştürebilirler. İş dünyasında, kurumların veliderlerin becerilerinin artmasına etkileri ile koçluğun, sadece bir profesyonel yöntemler seti değil, aynızamanda benzersiz bir performans arttırma ve çalışan tatmini, bağlılığı ve aidiyeti sağlama yöntemiolarak yer alır.Ayrıca zincirleme bir reaksiyon olarak, yönetsel koçluk davranışı sergileyen liderler, çalışanlara birgelişim fırsatı sunarak, farklı açıdan bakmaya, her problemin içindeki yaratıcı çözümü görmeye, engellerisıçrama tahtaları olarak görmelerini sağlamaktadır. Bunlar kişisel yaşamlarına da entegre etmeyeyardımcı olmaktadır. Yönetsel koçluk, karşılaşılan zorlukları ve engelleri o amaca ulaşmak için üstesindengelinmesi gereken bir süreç olarak göstererek, çalışanların, doğal bir akışta kendi çözümlerinikendilerinin yaratmasına olanak tanımaktadır. Ek olarak yönetimsel sürecin iyileşmesi, çalışanlara,kendini kendilerini motive edebilme becerisi kazandırır. Koçluk uygulamaları ile bireyler kendimotivasyon araçlarını keşfederler. Çalışanlar işlerini sahiplenir ve çıktı kalitesinde artış meydana gelir.Daha fazla işbirlikçi yaklaşım nedeni ile memnuniyetin artması işteki atmosferi olumlu yönde değiştirir.Çalışanlara olan güvenin artması yeni farklı sorumlulukların verilmesine olanak sağlar. Çalışanların, işortamını etkileyebilecek kişisel problemlerinin çözülmesi sağlanmaktadır ve iş ortamını olumsuzetkilenmesi önlenmektedir. Bu yönleri ile, çalışanların performansını ve iş tatminin etkili bir biçimdearttırabilmekte ve dolayısı ile dengeli ve mutlu bir çalışma hayatı çalışanların aidiyetini ve bağlılığınıarttırmaktadır. Yani sonuç olarak, organizasyonların sürdürülebilir başarısı için de çok önemli olankaynaklarımızdan çalışanlarımızı, ‘VUCA’ dünyasının kaygan zemininde, aniden gelen bir dalga nedeni ilekaybetmemiş oluruz. Pınar EZİCİ Koç-Eğitmen / 01.03.2022

2022 yılına girmeden hemen önce bu yılı Öz değer yılı ilan etmiştim. Bedenimle, ruhumla, hissettiklerimle daha fazla temas edecek kendimi nöbetçi kulübesinden izleyen bir asker gibi sessizce izleyecektim. Bu değişim demekti. Değişim bazen dıştan -içe bazen de içten-dışa bir adımla başlardı. Değişim söylemesi  dile kolaydı da peki ya yapması o kadar kolay mıydı? “Görüşünüz yalnızca kalpten bakabildiğinizde berraklaşır; Dışarı bakanlar düş kurar, içe bakanlar uyanış yaşar der usta Carl Gustav Jung. Yolculuğum yıllar öncesinde başlamıştı. Şimdi ise karşıma çıkan iz sürmem gereken kavram Öz değerdi. Öz değer ne demekti, niçin önemliydi ve niçin  önemli bir istasyondu? Öz değeri alan yazına kazandıran  psikolog Nathansel Brander şöyle tanımlıyor: Kişinin, kendini yaşama değer görmesi ve mutlu olduğu bir yaşam için kendi aklına , becerilerine güvenmesiydi. Öz değer içinde özsaygı, öz yeterlilik, hayatı yaşama uygun görmek ve gerçek kendilik barındırıyor. Toplumumuzda değersizlik ve yetersizlik şemalarının yaygın olduğu düşünülürse konunun temelleri erken çocukluk dönemine kadar gider. Yaşamımda bana bakım verenler kendiyle ve benimle nasıl ilişki kurduysa bende dünyayı kendi değerimi ona göre belirlemeyi öğreniyorum Örneğin eve akşam misafir gelecek. Telaşlı bir hazırlık var. Sende çocuk aklınla her zamanki gibi oyun oynuyorsun. Ebeveynlerinden biri çıkıp “ayak altında dolaşma çekil şuradan misafir gelecek “derse  ne hissedersin? Suçluluk, değersizlik hissedersin tabi ki. Bunun gibi katı kuralları olan, yargılanan, hataya tolerans gösterilmemiş, başarılı olursa sevilmiş bir  ailede çocuk olmuşsanız  sizde değersizlik şemasından  nasibinizi almışsınız demektir. Peki şimdi ne yapacağız? Annemi babamı mı suçlayacağım o da kendi anne-babasını mı suçlasın. Bu iş Hz Ademe kadar gider. Sonu gelmez. “Girmeye korktuğun mağara umduğun hazineyi saklıyor olabilir” der “Kahramanın sonsuz yolcusu” kitabında Joseph Campbel. Yapılacak ilk iş kendi  mağarana girmek ,yüzleşmek, geçmişten payını almak günümüzün sorumluluğuyla kendini yeniden doğurmaktır. Yaşamın, seçtiğin kendiliğinin  sorumluluğunu almaktır. Kendini bilmek, değerlerini fark etmek, yaşamda bir amaç bulmaktır. Kahramanın sonsuz yolculuğunda amaç bir yere varmak değildir ki. Yoldan  yolculuktan keyif almaktır. Ayak parmaklarımdan saçımın  teline kadar yalnızca var olduğun için kendini sevmektir. Öz değer yaşamın pin kodudur. Sevdiğin  iş, istediğim kariyer, aşk ,sağlık, bereket ,zenginlik, sağlık, huzur sana gelsin istiyorsan öz değer alanına bir bak derim. ”Yaşamın anlamı yaşamın bana yönelttiği sorudadır ya da tam tersi ben kendim dünyaya yöneltilen bir soruyum ve yanıtı mı ona söylemezsem onun verdiği yanıta bağlı kalmak zorunda kalırım” diyor Jung. Peki şimdi sen öz değerle ilgili ne yapacaksın? Yoksa yaşamın verdiği yanıta bağlı mı kalacaksın?       Sevgiyle kalın…. Zeynep ÖZÇELİK Koç-Eğitmen / 22.02.2022